..................................* Διαδικτυακές σελίδες για τα σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα... *

~~

......................................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

Το «Βήμα του Πολίτη»

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Εγκληματική αναλγησία του κράτους



Τι άλλο εκτός από εγκληματική αναλγησία είναι η απόφαση της κυβέρνησης να περικόψει τα κονδύλια μέχρι και 30% σε ιατρικές μονάδες που θα μπορούσαν να ανακόψουν κάπως το τσουνάμι αυτοκτονιών που έχουμε από την στιγμή που άρχισε η μνημονιακή εποχή;
Για το δραματικό φαινόμενο των αυτοκτονιών και τις αιτίες από τις οποίες προκαλούνται
τα γράφαμε προχτές και θα ήταν πλεονασμός να τα επαναλάβουμε.
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε σ’ αυτή την ανάρτησή μας είναι ότι και η αστική δικτατορία που βιώνουμε, αδιαφορεί εντελώς για τους συνανθρώπους μας οι οποίοι –για λόγους που έχουμε αναφέρει- έχουν προδιάθεση –να οδηγηθούν στην αυτοχειρία. (Σίγα μην στεναχωρηθεί κάποιος «αρμόδιος» που απ’ την αρχή του χρόνου έχουν σημειωθεί περίπου 600 αυτοκτονίες). 
Το παρακάτω δημοσίευμα για την αναλγησία του κράτους, από τα σημερινά «Νέα» είναι χαρακτηριστικό: 
«Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 στη Νότια Κορέα όταν έκανε την εμφάνισή του ο όρος "αυτοκτονίες του ΔΝΤ" έως τις έρευνες για την αύξηση των ευρωπαίων αυτοχείρων τη δεκαετία του 2000, οι προτάσεις των ειδικών εστίαζαν στην ενίσχυση των ψυχιατρικών υποδομών και στα προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας ως αντίδοτο στο τσουνάμι των αυτοκτονιών.
Στο Λεκανοπέδιο Αθηνών, όπου συναντάται και ο μεγαλύτερος αριθμός αυτοκτονιών, με τα ποσοστά να μεγαλώνουν κατά 10% κάθε χρόνο από την αρχή της κρίσης και μετά, οι περικοπές σε κλινικές που μπορούν να βοηθήσουν ώστε να μην πάρει το φαινόμενο διαστάσεις επιδημίας φτάνουν το 30%.
Και η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει πάνω από 21%, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια στην Αττική εντοπίζονται τα υψηλότερα ποσοστά στη χώρα".

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Καθημερινή: Αντικομουνισμός, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, χυδαία αναμασήματα ιδεολογημάτων



Εδώ και κάποια χρόνια το συγκρότημα ΜΜΕ που ελέγχει ο εφοπλιστής Αλαφούζος έχει αποτελέσει την δύναμη κρούσης για να περάσουν οι μνημονιακές πολιτικές, για να συκοφαντηθεί κάθε εργατικός αγώνας.
Αντικομουνισμός, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, χυδαία αναμασήματα ιδεολογημάτων βγαλμένα λες από το αντιδραστικό μετεμφυλιακό οπλοστάσιο, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν κάποιους απ’ τους δημοσιολόγους της «Καθημερινής» με πρώτο και αξεπέραστο τον Π. Μανδραβέλη, που σήμερα σε ένα ντελίριο αντιαριστερής τρομολαγνείας βάζει στο στόχαστρο του τον Σύριζα.
Συνηθισμένες καταστάσεις από την φυλλάδα του Αλαφούζου, που τα πρωτοπαλίκαρα του επιδίδονται καθημερινά –και από τον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι- σε ένα αντικομμουνιστικό οίστρο και σε με τρομολαγνική πατριδοκαπηλία φτάνοντας στο σημείο να κάνουν λόγο για «παλαβή αριστερά».
Με την ευκαιρία θυμηθείτε την ανάρτησή μας τότε που σχολιάζαμε δημοσίευμα της «Καθημερινής» που ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κανονικά για το ψυχιατρείο, ... τέλος, το ΚΚΕ, με τη στάση που τηρεί, επιβεβαιώνει πόσο εσφαλμένη ήταν η άνευ όρων νομιμοποίηση του το 1974.»!!!!
Για να μην μακρηγορούμε να πούμε ότι την επικρατούσα γραμμή στο συγκρότημα ΜΜΕ του Αλαφούζου μπορεί να την διαμορφώνουν τύποι σαν τον Μανδραβέλη, τον Παπαδημητρίου και τον Παπαχελά που είναι πιστά μαντρόσκυλα του αφεντικού τους, όμως υπάρχουν φωνές όπως της Μαριάνας Τζιαντζή που σέβονται τον εαυτό τους και η παρουσία τους αποσκοπεί να δώσει μια νότα δημοκρατικότητας στο Αλαφούζιο συγκρότημα. (Διαφορετικά θα ήταν σαν τον «Ελεύθερο Κόσμο» την περίοδο της δικτατορίας)

__________


Το σύστημα πνέει σήμερα τα λοίσθια. Αυτό το σύστημα που μιλάει ανερυθρίαστα για χρεοκοπίες, που απειλεί και ασκεί ψυχολογική βία, που κόβει μισθούς και επιδόματα χάριν αναπτύξεως και ανταγωνιστικότητας, πρέπει να φάει όλο τον μουτζούρη της αποτυχίας διακυβέρνησης και του προγράμματος διάσωσης. Οι υπεύθυνοι της εθνικής αποτυχίας και της καταστροφής πρέπει να καταρρεύσουν μόνοι τους. Να απογυμνωθούν μόνοι τους. Να σταθούν γυμνοί μπροστά μας.

Ζέζας Ζήκου


____________________


«Προπαγάνδα και ανοησίες»


Tου Παντελη Μπουκαλα 

«Ανοησίες και προπαγάνδα». Στον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ανήκει αυτή η αυστηρή διαπίστωση. «Ανοησίες και προπαγάνδα» το εμπόριο απειλών, φόβων και εκβιασμών, από Ελληνες, λοιπούς Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους κάθε λογής και από αναλυτές που η αντικειμενικότητά τους κάθε άλλο παρά δεδομένη πρέπει να θεωρείται. «Δεν μπορώ ούτε για ένα δευτερόλεπτο να σκεφτώ την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Πρέπει να σεβαστούμε την Ελληνική Δημοκρατία», ολοκλήρωσε τη σκέψη του ο πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, που, όσο γνωρίζω, δεν είναι αριστερών πεποιθήσεων. Οπότε;

 Οταν ένας κατεξοχήν γνώστης των πραγμάτων δηλώνει δημόσια, δηλαδή δεσμευτικά, ότι δεν υπάρχει σχέδιο ή κίνδυνος εκδίωξης της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ, γιατί συνεχίζεται το εκφοβιστικό μπαράζ και από ποιους; Από κερδοσκόπους, τι άλλο. Από κερδοσκόπους οικονομικούς και πολιτικούς. Αλλοι ορέγονται χρήμα κι άλλοι ψήφους.

Για να μη νομιστεί όμως ότι μόνο ο κ. Γιουνκέρ έχει αυτή την καθησυχαστική άποψη, τα ίδια είπε και ο υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες. Δεν είχε προλάβει να πάρει τη σωστή γραμμή από τον αρχηγό του, τον κ. Βενιζέλο, που ποντάρει στο καταστροφολογικό σενάριο; Πιθανόν. Σε συνέντευξή του πάντως στο Mega, βράδυ Τρίτης, τόνισε και ξανατόνισε ότι η εκδίωξη της Ελλάδας ούτε νομικά είναι δυνατή ούτε και πολιτικά. Θα μπορούσε μάλιστα να προσθέσει και τον οικονομικό παράγοντα που, αν δεν αποτρέπει την έξοδο της χώρας μας, πάντως την καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη.


Θα μπορούσε δηλαδή ο κ. Σαχινίδης να κάνει ορισμένες αναγωγές και προσθέσεις, βασιζόμενος στη δήλωση του απερχόμενου Γάλλου υπουργού Οικονομικών ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα κόστιζε στη Γαλλία πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ. Κι ύστερα είναι κι εκείνος ο φόβος του ντόμινο• αν αρχίσει η πτώση, η Ευρωζώνη ενδέχεται να απομείνει με τα μισά της μέλη και πια το ισχυρό ευρώ θα μοιάζει στην «ισχυρή Ελλάδα» τού όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος μας.

Δύο-δυόμισι χρόνια τώρα μπαϊλντίσαμε να δεχόμαστε τελεσίγραφα, ν’ ακούμε τις πένθιμες καμπάνες, να διαβάζουμε ότι τα ψωμιά μας είναι μετρημένα, διότι υπήρξαμε άπληστοι και άσωτοι. Δύο-δυόμισι χρόνια, από εκβιασμό σε εκβιασμό και από βρόχο σε βρόχο φτιάχτηκε ολόκληρη πνιγηρή αλυσίδα, που δεν σπάει εύκολα. Δύο-δυόμισι χρόνια το «πεθαίνω σαν χώρα» ακούστηκε μυριάδες φορές και από ποικίλα στόματα. Φτάσαμε ν’ ακούσουμε τους ίδιους τους υποψήφιους σωτήρες μας να αποκαλούν Ελλαδίτσα την Ελλάδα στα προπαγανδιστικά τους σποτάκια, τάχα για να μας βγάλουν έτσι από την «εθνική κατάθλιψη»...

Προς το παρόν αντέχουμε. Στύβοντας την ψυχή και το μυαλό μας. Παίρνοντας κουράγιο από τους φίλους της Ελλάδας, που δεν έλειψαν ποτέ. Ανακαλύπτοντας ξανά την αξία της αλληλεγγύης. Και συνειδητοποιώντας, από τελεσίγραφο σε τελεσίγραφο, ότι πολλά απ’ όσα σκοτεινιάζουν τον ορίζοντά μας είναι «ανοησίες και προπαγάνδα».

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Γ. Ρούσης: Ανοιχτή επιστολή προς το ΚΚΕ



              Α γ α π η τ ο ί  σ ύ ν τ ρ ο φ ο ι ,

Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι το κόμμα όχι μόνον δεν μπόρεσε να εισπράξει σημαντικό κομμάτι της λαϊκής οργής, αλλά αντίθετα έχασε ψήφους και μάλιστα σε λαϊκές περιοχές, παραδοσιακά προπύργια του, όπως στη β' Πειραιά.
Ταυτόχρονα για πρώτη φορά μετά τη διάσπαση του 1968 το κόμμα έπαυσε να είναι η ηγεμονεύουσα δύναμη της Αριστεράς.
Επιπροσθέτως οι μετεκλογικές σφυγμομετρήσεις, για όσο αξίζουν, δείχνουν μιαεπικίνδυνων διαστάσεων παραπέρα συρρίκνωση της εκλογικής του δύναμης.
Για αυτήν την αρνητική εξέλιξη είναι σαφές ότι υπάρχουν και πολλές αιτίες, για τις οποίες δεν ευθύνεται το κόμμα. Πέραν όμως αυτών, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι και το ίδιο είναι άμοιρο ευθυνών, ή με άλλα λόγια ότι φταίει μόνο η στραβωμάρα του γιαλού‐λαού και όχι και το λάθος αρμένισμα του καραβιού‐κόμματος.
Ποια λοιπόν είναι τα λάθη που οδήγησαν σε αυτήν την αρνητική για το κόμμα κατάσταση;
Πέρα από γενικότερες λαθεμένες θέσεις του με τις οποίες κατά καιρούς έχω εκφράσει τη διαφωνία μου, και οι οποίες σαφώς επηρεάζουν αρνητικά και τη στάση του λαού απέναντι του, νομίζω ότι αυτά μπορεί να επικεντρωθούν:
1. Στην αντιμετωπική στρατηγική του κόμματος που φτάνει μέχρι την άρνηση του διαλόγου, την άρνηση ακόμη και της ίδιας της ύπαρξης της Αριστεράς, η οποία το οδηγεί και σε ένα απομονωτισμό ο οποίος και του στερεί την κύρια πηγή άντλησης δυνάμεων,
2. Στην παραπομπή της σωτηρίας του λαού στον απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον, σε συνδυασμό με μια μηδενιστική καταστροφολογία για το άμεσο μέλλον.
Αν όμως το κόμμα προσμένει να ενισχυθεί στη συνείδηση του λαού, μέσω της επιβεβαίωσης αυτής της καταστροφολογίας πλανάται πλάνη οικτρά και τούτο διότι ο λαός που έχει φτάσει στα όρια του οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά, δεν αντέχει να του λες ότι θα βυθιστεί ακόμη βαθύτερα στο τέλμα, δίχως να του προτείνεις μια άμεση θετική λύση.
Εξάλλου η έτσι κι' αλλιώς μεθοδολογικά ανεπαρκής άρνηση της άρνησης, δίχως να συμπληρώνεται από μια άμεσα υλοποιήσιμη, θετική πρόταση, που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο της λαϊκής συνειδητότητας, μάλλον αποστροφή προκαλεί, ή σε λάθος διέξοδο οδηγεί, παρά σε έλξη προς όποιον την καλλιεργεί.
Το δραματικό, σύντροφοι είναι, ότι αν το ΚΚΕ, όχι δα ανταποκρινόμενο στις προτάσεις για συνεργασία άλλων αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , αλλά παίρνοντας το ίδιο πρωτοβουλίες στη βάση όσων προβλέπονται από το ίδιο το πρόγραμμα του, θα είχε ξεπεράσει και τις δυο παραπάνω αδυναμίες.
Εξηγούμαι. Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ, το οποίο μάλιστα με βάση το πρώτο άρθρο του καταστατικού του, πρέπει να το αποδεχτεί όποιος επιθυμεί να γίνει μέλος του, γίνεται αναφορά σε ένα «αντιϊμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο» :
‐ στο οποίο το ΚΚΕ διατηρώντας την αυτοτέλεια του «συμμετέχει και δουλεύει για την ανάπτυξη της ενότητας και της μαχητικότητας του»,
‐ μέσα από το οποίο «το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και τη ανεξαρτησία της χώρας»
‐το οποίο «μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία »
‐του οποίου οι προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης, μεταξύ των οποίων πρώτος και καλύτερος είναι η «αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση», δεν ταυτίζονται με το σοσιαλισμό, ούτε παραπέμπεται η υλοποίηση τους σε αυτόν, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην υλοποίηση του.
Μάλιστα στο υποκεφάλαιο με τίτλο «το Μέτωπο και το πρόβλημα εξουσίας», γίνεται λόγος και για πιθανότητα «να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο, χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα».
Γύρω από το χαρακτήρα ή και το περιεχόμενο αυτής της μετωπικής πρότασης που σίγουρα χρίζει ανανέωσης –πχ σχετικά με τα μνημόνια τους συνοδευτικούς νόμους, τις δανειακές συμβάσεις ή το ευρώ κλπ‐ πολλά μπορούν να ειπωθούν . Το βασικό όμως είναι ότι αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει τον άξονα κίνησης του ίδιου του κόμματος, τόσο όσον αφορά στην αναγκαιότητα του Μετώπου, όσο και στην κάλυψη του κενού ανάμεσα στο καπιταλιστικό παρόν και το σοσιαλιστικό μέλλον. Και αυτό όχι βεβαίως με τη μορφή ενός ξέχωρου στάδιου, αλλά ως κατάκτηση ενός οχυρού σε ένα γκραμσιανού τύπου πόλεμο θέσεων, που θα διαμόρφωνε καλύτερες θέσεις για το επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.
Να όμως που αυτό το πρόγραμμα όχι μόνον έχει καταχωνιαστεί, αλλά το Κόμμα κινείται σε παντελώς αντίθετη με αυτό κατεύθυνση.
Σαν κομμουνιστής, που πονά ένα κόμμα που υπηρέτησε επί 21 χρόνια , που θλίβεται βαθύτατα από το σημερινό φυλλορρόημα του , που έχει ασκήσει δριμεία κριτική στο κόμμα όπως αρμόζει σε ότι αγαπάς, που θεωρεί ότι ο κόσμος του ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο με αυτόν μετερίζι, και ότι αυτός ο κόσμος είναι τραγικό λόγω της στάσης του κόμματος να σπρώχνεται στην αγκαλιά του υπό διαμόρφωση αριστερού αναχώματος του συστήματος, τούτες τις κρίσιμες ώρες, σας κάνω έκκληση όχι μεγαλόσχημη, αλλά ταπεινή : Σώστε το κόμμα, τολμώντας να απευθύνεται και στον κόσμο και στις συνιστώσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, την μετωπική, άμεση πρόταση, που προβλέπει το πρόγραμμα του. Τόσα απλά.


Συντροφικά, Γιώργος Ρούσης 2012

Πηγή: Ισκρα

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Nέα της Αθήνας: Πούλησαν σε μια μέρα όλο το δημόσιο...

Nέα της Αθήνας: Πούλησαν σε μια μέρα όλο το δημόσιο...: Σκάνδαλο μεγατόνων… * Σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος, θα είχε ήδη συλληφθεί ολόκληρη η ληστοσυμμορία Παπαδήμου – Βενιζέλου –...